زیبایی چهره پارسا پیروزفر باعث حذف سکانسهای در پناه تو شد!
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۹۰۰۶۵
تحریریه پارسینه _ گروه هنر: سریال در پناه تو در سال ۱۳۷۴ از پربینندهترین سریالهای دهه هفتاد لقب گرفته بود؛ سریالی که در دوران دانشجویی چند جوان باعث شکلگیری مثلث عشقی به یک دختر با بازی لعیا زنگنه شده بود. بعد از ۲۵ سال حالا تازه فاش شده که ۹۹ درصد سکانسهای فیلمنامه سانسور شده و اصلا نبر سوم این مثلث با حذف بسیاری از دیالوگها نقشش تغییر کرده است!
لعیا زنگنه بازیگر سینما و تلویزیون که بیشتر به خاطر بازی در سریال قدیمیدر مناه تو شناخته شده و با آن به شهرت رسید، در مصاحبه با فریدون جیرانی ابعاد تازه ای از شاهکارهای صدا و سیما و سازندگان این سریال در آن زمان را افشا کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با این وجود اکنون پس از نزدیک به ۲۵ سال مشخص می شود که این سریال نیز دستخوش سانسورهای متعدد و باورنکردنی شده که به کلی خط سیر داستان را دچار تغییر و تحول کرده است. این سانسورها از حذف ۳۵۰ صفحه از فیلمنامه ۱۰۳۰ صفحه ای تا حذف شخصیت پارسا پیروزفر و حتی سانسور گسترده قسمت آخر بوده که کارگردان را از پایتخت فراری داده بود.
لعیا زنگنه در پاسخ به سوال جیرانی مبنی بر اینکه آیا زیبایی بازیگران جوان «سریال در پناه» تو باعث این همه سانسور و مشکل برای بازیگران و سازندگان سریال بوده چنین می گوید: «من نظر کاملاً شخصی ام را می گویم. فکر می کنم فضای بعد از جنگ بود آقای جیرانی، و فضا خیلی سنگین بود. مردم داغدار بودند. مردم حالشان بد بود و فضا آشفته بود و یک دفعه یک فضای عاشقانه، دانشجویی، سه ضلعی. یعنی سه پسر بودند که عاشق [یک دختر شده بودند]. یک عشق مثلثی که یک دختر بود و سه پسر. و جالب این بود که این دختر محجبه بود. و این عشق را آنقدر زیبا آقای طالب زاده به نوشتار درآورده بود که احساس می کنم تلویزیون نمی توانست از آن بگذرد ولی نمی توانست آن را تحمل کند».
در بخش دیگری از این مصاحبه، فریدون جیرانی از لعیا زنگنه چنین سوال می کند: «خانم زنگنه چه صحنه ای از آن سریال حذف شد که حسرت می خورید و دلتان می خواست آن صحنه حتماً بماند؟». زنگنه در پاسخ به این سوال مجری چنین می گوید: «صادقانه بهتون بگم، سکانس هایی که در رابطه با پارسا بود… ۹۹ درصد حذف شد. اصلاً بخش زندگی پارسا حذف شد». در مورد اینکه چه صحنه ای از خود خانم زنگنه حذف شده و وی آن را دوست داشته نیز چنین پاسخ می دهد: «صحنه ای که محمد می آید منزل مریم، از او خواستگاری می کند… و مریم او را پس می زند یعنی کادوش را پس می دهد و گل اش را پس می دهد. که ما این را گرفتیم و بعد تبدیل شد به تلفن، گفتند این دو تا توی اتاق نباشند و من واقعاً نمی دانم این یعنی چی، معنیش چیست. فکر کنید خواستگار آمده، مادر من دارد پذیرایی می کند. بعد محمد شروع می کند به صحبت کردن و مریم از او عصبانی است. بعد با فاصله نشسته اند. ما این سکانس را گرفتیم ولی بعد حذف شد و شد تلفنی. گفتند محمد برود توی خیابان، زنگ بزند و با مریم صحبت کند».
منبع: پارسینه
کلیدواژه: در پناه تو لعیا زنگنه حسن جوهرچی پارسا پیروزفر لعیا زنگنه حذف شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۹۰۰۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
به جای واکنش احساسی، چهره واقعی اسلام را به دنیا نشان دهیم
طی سالهای گذشته بخصوص چند سالی که از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران میگذرد؛ کشورها، گروهها و کمپانیهای مختلف در عرصه رسانه، فیلمها و سریالهایی ساختهاند که نه تنها بر خلاف واقعیتهای تاریخی بوده، بلکه حتی برخی از آنها هویت ملی و برخی هویت مذهبی و برخی هر دو را درباره ایران اسلامی نشانه گرفتهاند. فیلمهایی مانند 300 ساخته زاک اسنایدر و یا اسکندر ساخته الیور استون و... یا فیلمها و سریالهایی در مورد زکریای رازی یا خیام و این اواخر نیز سریال حشاشین که به خلافت گروه حشاشین و رهبری حسن صباح و تاریخ گروه او، نمونههایی از آثاری هستند که هویت ملی و اسلامی ما را هدف گرفتهاند. سریالهایی که در آنها قلب تاریخ صورت گرفته و با الهام از منابع دست چندم، چهره شیعیان و مسلمانان بصورت نامناسبی نمایش داده شده است به گونهای که با واقعیت تاریخی فاصلهای بسیار دارد.
اما اکنون صحبت در مورد نقد محتوایی و تاریخی سریال حشاشین و فیلمهایی دیگر از این دست نیست. صحبت این است که چطور این پروژههای بزرگ به ثمر رسیده و ساخته میشوند اما در مقابل هیچ اثری از ما دیده نمیشود؟ و حالا باید چه کنیم؟
گفتوگوی ما با حجتالاسلام دکتر جعفر فخرآذر، مدیر کل فرهنگی دانشگاه ادیان و مذاهب درباره ایران و ایرانی هراسیها و کارهایی است که باید برای پایان دادن به این سریال پرتکرار انجام دهیم.
دلایل انفعال در برابر ساخت آثار ضدایرانی
دکتر فخرآذر در ابتدا با بیان اینکه وقتی که فردی به زمین بی رقیب وارد میشود، قطعاً برنده است؛ میگوید: رقیبی که باید در صحنه باشد، ما هستیم و از آنجایی که ما نیز در صحنه حضور نداریم بنابراین رقیب برنده خواهد شد. اما اینکه چرا ما در صحنه نیستیم دلایل متعددی دارد. اولین دلیل آن را به بیانات رهبر معظم انقلاب ارجاع میدهیم. ایشان در نشستی که سالیان قبل با فعالین فرهنگی داشتند در سخنانی صریح و نصیحتی روشنگر فرمودند که سینما برای دین از سخنرانی مفیدتر است. اما این توصیه و جادوی سینما و تاثیر شگرفی که بر اذهان و افکار مردم دارد برای مسئولین فرهنگساز که باید عقبه و پشتوانه این مسئولین باشند در حوزه و دانشگاه جا نیفتاده است. به همین خاطر فکر و ذهن ما به سمت ساخت چنین پروژههایی حرکت نمیکند.
ایشان یادآور میشود: دلایل مالی نیز در این راه دخیل هستند چرا که این پروژهها هزینههای سنگینی دارند. وقتی این نکته را به دلیل قبلی ضمیمه میکنیم یعنی هنوز اهمیت این بحث که هویت ملی و دینی ما در گرو به نمایش درآوردن آنها و نمایش دادن با آثار تصویری است، درک نشده بنابراین بدیهی است که افراد تصمیمگیر و مؤثر، بودجهها را به این سمت سوق نمیدهند اگر چه در سالهای گذشته آثار مثبت آن را هم دیدهاند. آن سالها سریالهایی مانند مختارنامه داشتیم. از مباحث فنی و... که بگذریم، برد خوبی داشت و حداقل در آن برهه، تاریخ خودمان یعنی تاریخ صحیح شیعه را نقل کردیم و در موردش برنامه ساختیم. این سریال در کشورهای اسلامی پخش شد اما اکنون سرمایهها خیلی کمتر به سمت ساخت پروژههای تاریخی میرود چرا که درگیر مباحث سیاسی، اقتصادی و امنیتی شدهایم که البته توجه کردن به آنها ضرورت دارد اما میتواند در اولویتی قرار گیرد که در کنار آنها آثار تاریخی هم وجود داشته باشد.
توصیه امیر مؤمنان(ع): استفاده از تجربیات گذشته در مسیر آینده
مدیرکل فرهنگی دانشگاه ادیان و مذاهب با اشاره به حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) در مورد اهمیت تاریخ میگوید: حضرت میفرماید «روزگار بر بازماندگان آن گونه میگذرد که بر پیشینیان گذشت، آنچه گذشته باز نمیگردد و آنچه هم اکنون موجود است جاودان نمی ماند». آن حضرت با تأکید بر اهمیت تاریخ یکی از ستونهای ایمان را توجه به سنتهای پیشینیان میداند و میفرماید «از آنچه بر امتهای مستکبر پیشین از عذاب الهی و کیفرها و عقوبتهای او رسید عبرت گیرید و از قبرهای آنها و آرامگاهشان در زیر خاک پند پذیرید». حالِ ما همیشه با تاریخ ما در ارتباط است و مؤثرین حوزه فرهنگ باید با این مسئله کنار بیایند که فراموش کردن تاریخ، ممکن است حال را دگرگون کند. کما اینکه اکنون نیز اتفاق افتاده و تفکراتی که در مورد هویت ملی و مذهبی ما وجود دارد، در سطح جهان و تحت تاثیر رسانههای غربی دگرگون شده و دستکاری شده است.
دکتر فخرآذر تصریح میکند: اگر میخواهیم هویت ملی و مذهبی را اصلاح کنیم، باید تاریخ را خودمان نقل کنیم. در مورد شخصیتهای تاریخی و دینی و وقایع تاریخی و... صحبت کرده و آنها را به تصویر کشیده و روایتهای دست اول و صحیح را خودمان نقل کنیم. قطعاً کسی که در مقابل هویت فرهنگی ما قرار دارد، وقایع را درست نقل نمیکند. باید به میدان عمل آمده و به صورت قوی روایتهای صحیح را نقل کرده و مانع کار آنان شویم. در دنیای رسانه نیز همینگونه است و در انتشار اخبار آن کسی موفق است که خبر بهتر، دست اولتر و منبع نزدیکتر به واقعه را نقل کند بنابراین در مورد تاریخ نیز باید این کار را انجام دهیم.
راوی روایتهای دست اول تاریخی باشیم
مدیرکل ارتباطات دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح میکند: از یاد نبریم که در مورد تاریخ خود، چه ملی و چه مذهبی باید خودمان صحبت کنیم و بعنوان راوی دست اول نقش بازی کنیم. پیش از اینکه افرادی با غرض و اهدافی مشخص وارد این عرصه شوند، باید گوی سبقت را از آنان گرفته و آثار خودمان را در قالب فیلم و سریال، کتاب، بزرگداشت و... ارائه کنیم تا بتوانیم میدان را از مغرضان بگیریم. مسئولین ما باید ضرورت کار تاریخی و اهمیت فیلم و سریالهای این حوزه را به خوبی درک کنند. در همین راستا بودجه کافی اختصاص پیدا کند و همانطور که به بسیاری مسائل روز مانند مسائل سیاسی، اقتصادی و امنیتی اهمیت داده میشود، به مسائل تاریخی نیز پرداخته شود. جامعه نخبگانی که منتقد و یاور کار فرهنگی است با قشر فرهنگی جامعه و بخش ستادی که همان هنرمندان هستند تعامل داشته باشند و دو طرف تلاش کنند سطح آگاهی خود را نسبت به رشتههای هم بالا ببرند. کارگردانان با مفاهیم تاریخی و مذهبی بهتر آشنا شوند و متفکرین تاریخی نیز با اصول سینما آشنایی پیدا کنند تا بتوانند از مرحله منتقد بودن با نگاهی خشک فاصله بگیرند.
حالا باید میدان را در دست بگیریم
حالا امروز در نقطهای ایستادهایم که سیصدها، حشاشینها و... ساخته شده است. حتی برادران اهل سنت در مورد ائمه ما، امام صادق(ع) یا سایر ائمه(ع) سریالهایی ساختهاند و برخی دیگر از مفاخر ما مانند ابن سینا، خیام و... اطلاعاتی ناقص و نادرست ارائه دادهاند. حجتالاسلام فخر آذر در پایان در پاسخ به این سؤال که برخی با هدف تخریب و یا حتی تصاحب هویت ملی و فرهنگی ما کارهایی انجام دادهاند و ما از این قافله عقب هستیم. حالا باید چه کنیم؟ تصریح میکند: حالا که به اینجا رسیدهایم باید با استراتژی دقیق و حساب شده عمل کنیم. حالا نقد کردن، حمله کردن و واکنشهای احساسی نسبت به آثار تخریبگر داشتن نه تنها مؤثر نیست بلکه حتی بیشتر باعث واکنش در سطح جامعه جامعه میشود. باید از امروز بصورت فعال میدان را دست بگیریم و برای پاک کردن ذهنیتی که این آثار در مردم جهان بوجود آوردهاند، خودمان تولید محتوا کرده و در سطح جهانی پخش کنیم. بحث ملی، مذهبی، ائمه(ع)، اصحاب ائمه(ع)، کتابهای ادبی بسیار و... با قالبهای متنوع حماسی، عرفانی، انسانی و دراماتیک محتوایی بسیار غنی را تشکیل میدهند. حتی نیازی نیست جواب آثار قبلی را بدهیم بلکه آثار جدیدی باید بسازیم. باید روح محبت و انسانیتی که در زندگی ائمه(ع) و اهل بیت(ع) ما و آثار شاعران و نویسندگان جاری و ساری بوده، بعنوان یک ایرانی شیعه به تصویر بکشیم تا چهره خشنی که از ایرانی و شیعیان نشان دادهاند زدوده شود. اگر کلام هر یک از حضرات معصومین(ع) را سرلوحه اثر سینمایی قرار دهیم، چهرهای از شیعه و اسلام و ایرانی در جهان منتشر میشود. چهرهای که نه تنها بر ذهن مردم کشورمان و جهانیان ماندگار خواهد بود بلکه چهره واقعی اسلام شیعی و ایرانی مسلمان را در جهان ترمیم خواهد کرد.
مریم احمدی شیروان